მამა
გაბრიელი დაიბადა თბილისში თეთრიწყაროს11 ნომერში, წმინდა ბარბარეს
ეკლესიის მახლობლად, ოჯახში სადაც ქრისტეს ხსენებაც კი მკაცრად იყო
აკრძალული. მამა-ვასილ ურგებაძე კომუნისტი გახლდათ, რომელიც მეუღლეს
დაემუქრა, რომ თუ ქრისტეს იწამებდა არც მას დაინდობდა და არც შვილებს.
ვასილ ურგებაძე მამუკინის (ნავთლუღის) სოფლის საბჭოს თავმჯდომარე, ამავე
დროს შინსახკომის წარმომადგენელი იყო. 1931 წელს ვასილ ურგებაძე
შეთქმულებმა ჯერ ყელსახვევით გაგუდეს შემდეგ კი ტყვია ესროლეს. მამის
გარდაცვალების შემდეგ მამა გაბრიელს მოფერებით ვასიკოს ეძახდნენ. პატარა
ვასიკო მოულოდნელად ავად გამხდარა, მის გადარჩენას არავინ ფიქრობდა მაგრამ
მოულოდნელად გამოჯანმრთელებულა და თამაში დაუწყია.
სიყმაწვილე და გზა ტაძრისკენ
მამა
გაბრიელმა დაამთავრა თბილისის24-ე საშუალო სკოლის ექვსი კლასი. 1949 წელს
გაიწვიეს სამხედრო სამსახურში. იგი მსახურობდა ბათუმში, მიუხედავად
სიმკაცრისა გაბრიელი ახერხებდა ოთხშაბათს და პარასკევს მარხვას და ასევე
ეკლესიაში სიარულს, სწორედ აქ შეისწავლა მან ხუცური დამწერლობა. 1951-55
წლებში სამხედრო სამსახურიდან დაბრუნების შემდეგ უფლის სადიდებლად ააგო
ოთხგუმბათიანი ეკლესია. ეკლესიაში კომუნისტების მიერ გადაყრილი ხატები იყო
დაბრძანებული, ხელისუფლებამ ის რამდენჯერმე დაანგრია, მაგრამ დღესაც
არსებობს თეთრიწყაროს ქუჩაზე. 1954 წელს მამა გაბრიელმა თხოვნით მიმართა
ქუთათელ-გაენათელ ეპისკოპოსს მეუფე გაბრიელს დიაკვნად კურთხევასთან
დაკავშირებით. 1955 წელს პეტრე-პავლეს ეკლესიაში რომელიც ქუთაისში
მდებარეობს მოხდა მამა გაბრიელის დიაკვნად კურთხევა, ხოლო 1955 წლის 23
თებერვალს წმ. დავით და კონსტანტინეს სახელობის მონასტერში.
ქუთათელ-გაენათელმა ეპისკოპოსმა გაბრიელმა ის ბერად აღკვეცა და მისივე
თხოვნით წმინდა გაბრიელ ათონელის სახელი უწოდა, ამავე წლის 27 თებერვალს
მამა გაბრიელი მღვდელ-მონაზვნად აკურთხა. 1956 წელს მღვდელ-მონაზონი
გაბრიელი ავადმყოფობის გამო ითხოვს საეკლესიო სამსახურიდან დათხოვნას, მის
თხოვნას წინ უსწრებს დოკუმენტი იმის შესახებ, რომ იგი უკვე დათხოვნილია,
ამავე წლის მაისში იგი იმიშნება წმინდა ნინოს ეკლესიაში მთავარ დიაკვნად.
სიცოცხლის ბოლო წლებში მამა გაბრიელმა იმოღვაწევა მცხეთის დედათა
მონასტერში.
ბერის გაბედული ნაბიჯები კომუნისტური რეჟიმის წინააღმდეგ
მამა
გაბრიელი იყო პირველი ვინც კომუნისტების დროს ბერად აღიკვეცა, ააშენა
ეკლესია, 1969 წელს 1 მაისს კომუნისტთა აღლუმის დროს ყველას თვალწინ დაწვა
ლენინი12 მეტრიანი სურათი სიტყვებით დიდება უფალ იესო ქრისტეს და არა ამ
ძაღლ და სატანა ლენინს. კრემლიდან გაიცა ბრძანება გაუსამართლებლად
დაეხვრეტის შესახებ .
ბოლო წლები და ბერის ანდერძი
მამა
გაბრიელი ბოლო წლებში ცხოვრობდა მცხეთის დედათა მონასტრის ტერიტორიაზე
არსებულ მეფე მირიანის კოშკის შესასვლელში მდებარე გოდოლში. 1995 წელს
ბერი წყალმანკით მძიმედ დაავადდა. გარდაცვალებამდე ერთი თვით ადრე ილია
II-მ ბერს არქიმანდრიტობა უბოძა. 1995 წელის 2 ნოემბერს ბერი გარდაიცვალა,
იგი ანდერძისამებრ დაკრძალულია ბერ-მონაზვნური წესით, ჭილოფში გახვეული,
მცხეთის დედათა მონასტერში. არქიმანდრიტი გაბრიელის სისხლი, რომელიც
ექიმმა- ქირურგმა ზურაბ ვარაზაშვილმა აიღო ანალიზის ჩასატარებლად დღემდე
უხრწნელია. მამა გაბრიელის საფლავზე მოედინება ზეთი რომელიც კურნავს
მრავალ დაავადებას .
